παπαγαλακια

ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ

Τα παπαγαλάκια προέρχονται από τις σαβάνες της Αυστραλίας. Είναι ένα μικρό προς μέτριο σε μέγεθος είδος παπαγάλου (18 -45 cm), με φτέρωμα σε τεράστια ποικιλία χρωμάτων. Δεδομένου ότι λαμβάνει ισορροπημένη διατροφή και επαρκή φροντίδα, το παπαγαλάκι μπορέι να ζήσει από 10 μέχρι και 14 χρόνια.
Το αρσενικό παπαγαλάκι, εμφανίζει ένα έντονο μπλε χρώμα στο ράμφος του, σε αντίθεση με το θηλυκό το οποίο εμφανίζει άσπρο - μπεζ ράμφος. Το χρώμα στο ράμφος εμφανίζεται μετά τον 6ο μήνα, επομένως είναι δύσκολο να διαχωρίσουμε το φύλο στα νεαρά παπαγαλάκια.

Είναι απαραίτητο το παπαγαλάκι να έχει στη διάθεσή του φρέσκο νερό και φαγητό καθημερινά. Η τροφή του πρέπει να περιλαμβάνει ένα ισορροπημένο μίγμα από σπόρους, όπως επίσης και φρούτα - μήλα, σταφίδες, μπανάνες, αχλάδια, κεράσια, πορτοκάλια, καρπούζια, μούρα, ροδάκινα - και λαχανικά - σπανάχι, μαρούλι, καρότο, σιταροπούλα, μπιζέλια - ως συμπληρώματα διατροφής.
Στο εμπόριο υπάρχουν διάφορες λιχουδιές για παπαγαλάκια, τις οποίες μπορείτε να χρησιμοποιήσετε. Να θυμάστε όμως ότι δεν αποτελούν ισορροπημένο γέυμα από μόνες τους, έτσι πρέπει να δίνονται μόνο ως συμπλήρωμα του κυρίως γεύματος.
Είναι σημαντικό τα παπαγαλάκια να λαμβάνουν καθημερινά ιώδιο, για την προστασία από παθήσεις του θυρεοειδούς.
Το κλουβί δεν πρέπει να περιορίζει τις κινήσεις του πουλιού. Όσο πιο μεγάλο, τόσο πιο ευτυχισμένο θα είναι το παπαγαλάκι σας. Να έχετε το κλουβί αρκετά ψηλά, σε χώρο με καλό εξαερισμό και επαρκή φωτισμό, μακριά απο ρεύματα αέρος (παράθυρα ή κλιματιστικά) και μακριά από θορυβώδης συσκευές όπως την τηλεόραση. Ποτέ μην τοποθετήσετε το κλουβί στην κουζίνα μια και οι μυρωδιές από τα φαγητά και τα απορρυπαντικά είναι ενοχλητικές για τα παπαγαλάκια.
Τη νύχτα, είναι προτιμότερο να έχετε το κλουβί καλυμμένο, ώστε το παπαγαλάκι να νιώθει περιοσσότερη ασφάλεια.

ΑΣΚΗΣΗ & ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

Τα παπαγαλάκια χρειάζονται καθημερινή άσκηση. Φροντίστε οι βέργες που θα βάλετε στο κλουβί να ποικίλουν σε πάχος, ώστε να εξασφαλίζεται η σωστή εκγύμναση των μυών των ποδιών.

Μια πέτρα ακονισμού είναι επίσης σημαντική, τόσο για το ακόνισμα του ράμφους, όσο και για τη λήψη σημαντικών μεταλλικών στοιχείων.

Τα παπαγαλάκια είναι πολύ ενεργητικά και παιχνιδιάρικα πουλιά, γι'αυτό καλό θα ήταν να βάλετε παιχνίδια στο κλουβί τους. Κούνιες, χάντρες και κουδουνάκια αποτελούν εξαίρετες επιλογές. Γενικώς, τα πουλιά αυτά έλκονται από αντικείμενα που είναι γυαλιστερά, κάνουν θόρυβο και τα οποία μπορούν να μετακινήσουν με το ράμφος ή τα πόδια τους. Μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε ή να επιλέξετε από τη μεγάλη ποικιλία παιχνιδιών που κυκλοφορεί στο εμπόριο.

Ένας καθρέφτης είναι ιδανικός για να προσφέρει συντροφιά στο παπαγαλάκι, αν είναι μόνο μέσα στο κλουβί.

Προσοχή μην παραγεμίσετε το κλουβί με παιχνίδια και αποφύγετε να δίνετε παιχνίδια τα οποία μπορεί να προκαλέσουν πνιγμό. Φροντίζετε να τους αλλάζετε τη θέση συχνά και να τα ανανεώνετε κάθε τόσο, μια και τα παπαγαλάκια αγαπούν την ποικιλία.
Τα παπαγαλάκια δεν χρειάζονται κανονικά καμία υποστήριξη κατά την περιποίηση του σώματός τους. Καλό θα ήταν να βρέχετε περιστασιακά το φτέρωμά τους μια κατα παπαγαλάκια απολαμβάνουν την υγρασία.
Έχετε υπόψην σας ότι κατά τη διάρκεια της πτερόροιας, όταν το φτέρωμα έχει πλήρως ανανεωθεί, τα παπαγαλάκια έχουν αυξημένες ανάγκες βιταμινών και μεταλλικών στοιχείων.
Καθαρίζετε καθημερινά το μπωλ του νερού και του φαγητού με ζεστό νερό. Καθαρίζετε τα λερωμένα παιχνίδια και τις βέργες μια φορά την εβδομάδα χρησιμοποιώνατς και πάλι ζεστό νερό και τη βάση του κλουβιού μια φορά κάθε δύο εβδομάδες περίπου. Ενδελεχής καθαρισμός και απολύμανση είναι απαραίτητα μια φορά το χρόνο - μην χρησιμοποιήσετε απορρυπαντικά για το σπίτι -.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ & ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
Τα παπαγαλάκια είναι πολύ φιλικά πουλιά και μπορούν να συνδεθούν στενά με τους ανθρώπους, ιδιαίτερα με τα παιδιά. Πολλές φορές φαίνεται να επικοινωνούν με τους ανθρώπους. Κελαηδούν και τιτιβίζουν με ενθουσιασμό όταν σας δουν να μπαίνετε στο σπίτι. Είναι τρυφερά και μπορούν να ακπαιδευτούν να τρώνε από το χέρι σας, ακόμα και να λένε λέξεις ή φράσεις. Είναι κοινωνικά. Απολαμβάνουν τόσο τη συντροφιά των ανθρώπων, όσο και τη συντροφιά από άλλα παπαγαλάκια.
ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
Είναι λογικό το παπαγαλάκι να δείχνει τρομοκρατημένο όταν το φέρετε στο σπίτι για πρώτη φορά, πράγμα που μπορεί να το κάνει να δαγκώσει ή να πετάξει μακριά. Μιλήστε του ήρεμα και αποφύγετε απότομες και απειλητικές κινήσεις. Για να σας δεχτεί, πρέπει να κερδίσετε την εμπιστοσύνη του.
ΣΗΜΑΔΙΑ ΚΑΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Αν το παπαγαλάκι σας παρουσιάσει κάποιο από τα παρακάτω συμπτώματα, μεταφέρτε το στον κτηνίατρο ή άλλο ειδικό :
1. Απώλεια όρεξης.
2. Διάρροια ή παράξενο χρώμα στα κόπρανα.
3. Αλλαγή στη διάθεση - νευρικότητα, το πουλί δείχνει φοβισμένο και κρατά αμυντική στάση -.
4. Μείωση ζωντάνιας και ενεργητικότητας.
5. Απεριποίητο φτέρωμα, κακή στάση σώματος, νυσταγμένα μάτια.
6. Περίεργη αναπνοή - αναπνέει πολύ γρήγορα, ή πολύ δυνατά -.
7. Φταρνίσματα ή αλλαγή στο κελαήδημά του.
8. Εξογκώματα στο σώμα.
9. Εκκρίσεις από τα μάτια ή τα ρουθούνια.
Σε γενικές γραμμές, τα παπαγαλάκια αποτελούν ιδανικά κατοικίδια. Δεν στοιχίζουν πολύ στην αγορά ή τη συντήρησή τους και δεν απαιτούν πολύ χρόνο για τη φροντίδα τους. Μια διατροφή προσαρμοσμένη στις ειδικές απαιτήσεις τους, ένα όμορφο και άνετο κλουβί, φροντίδα και αγάπη από τον ιδιοκτήτη τους, είναι όλα όσα χρειάζονται για να ζήσουν πολλά χρόνια, ευτυχισμένα, γεμάτα υγεία και ζωντάνια!

ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΠΙΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ , ΑΣΦΑΛΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΛΑ ΚΛΟΥΒΙΑ ΕΙΝΑΙ :για τα πιο μικροσωμα

για τα πιο μικροσωμα επισης αλλα χωραν 2-3

για ολα τα μεγεθη

αν θελετε επισης δειτε και αυτα τα video :http://youtu.be/W4p1DPnaNqI
                                                                   http://youtu.be/a_oacJDKokM
                                                                   http://youtu.be/a_oacJDKokM

ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙΑ

ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙΑ


Τα κοτόπουλα μπορεί να φαίνονται περίεργη επιλογή για κατοικίδιο, αλλά μπορούν να είναι αξιαγάπητα, διασκεδαστικά και πολύ φιλικά - και θα σας ανταμείψουν με τον τρόπο τους, δίνοντας τα αυγά τους, αλλά και εξαφανίζοντας αγριάδες και βλαβερά παράσιτα από τον κήπο σας.

Τα κοτόπουλα μπορούν εύκολα να «εξημερωθούν» και να εκπαιδευτούν, ακόμη και ως ενήλικα, με θετικά αποτελέσματα και διατροφικά οφέλη. Θα έρθουν τρέχοντας όταν νομίζουν πως έχετε κάποιο κέρασμα γι' αυτά, θα μάθουν να τρώνε από το χέρι σας και κάποια ίσως ακόμα και να σας επιτρέψουν να τα χαϊδέψετε. Αν τους μιλάτε, τους φέρεστε καλά και τα αγγίζεται απαλά με το χέρι σας, θα έχετε πιστούς οπαδούς. Ωστόσο, αν θέλετε να έχετε ένα κατοικίδιο πραγματικά συναισθηματικά δεμένο μαζί σας, που θα αναζητά την συντροφιά σας, θα σας ακολουθεί στην αυλή και θα φωλιάζει στην αγκαλιά σας για έναν υπνάκο, τότε μάλλον αξίζει να υιοθετήσετε και να αναθρέψετε ένα νεαρό κοτοπουλάκι.

Πριν εξετάσετε την περίπτωση ενός κοτόπουλου ως κατοικίδιο, βεβαιωθείτε πρώτα για τις συνθήκες διαβίωσής του. Στην εξοχή, αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά σ τις αστικές περιοχές και τις πόλεις καλό είναι να γνωρίζετε τις συνήθειες που έχουν οι κότες αλλά και τις ανάγκες τους. Ένα και μόνο κοτόπουλο μπορεί να είναι εντάξει σε ένα διαμέρισμα της πόλης ή σε ένα σπίτι, αλλά οι κότες πρέπει να βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους τουλάχιστον για ένα διάστημα της ημέρας, καθώς αγαπούν να ξύνουν τα νύχια τους στο χώμα, να παίρνουν το μπανάκι τους από σκόνη, να τσιμπολογάνε νεαρά βλαστάρια (μην ξεχνάτε ότι κάποια φυτά στο σπίτι μπορεί να είναι δηλητηριώδη), και να ξαπλώνουν έξω στον ήλιο. Η εκπαίδευση ενός κοτόπουλου στο σπίτι, αν και δεν είναι αδύνατον να συμβεί, ωστόσο μπορεί να αποδειχθεί αρκετά δύσκολο εγχείρημα.

Τα κοτόπουλα υπάρχουν σε εκατοντάδες χρώματα και "στυλ": καφέ, χρυσαφί, κοκκινωπά, λευκά, γκρι, ασημί, πιτσιλωτά, διάστικτα, με κηλίδες, καρό, παρδαλά, αρυτίδωτα, χνουδωτά και φουντωτά, με μεταξένιο πτέρωμα, γκρίζα ψαρά, μυστακοφόρα, γενειοφόρα, με πόδια γυμνά, με πολλά πούπουλα στα πόδια, παπουτσωμένα, να έχουν ψηλή ουρά ή θυσανωτή ουρά, μακριά κόμη, με κόμη σαν ρόδακα, με γυμνή κεφαλή ή με ευφάνταστα καπέλα, για να αναφέρουμε μερικές. Τα θηλυκά (κότες) που έχουν συνήθως φτέρωμα σε απαλότερους τόνους, θα γεννούν τα αυγά τους, θα κακαρίζουν και θα τα κλωσούν. Τα πετεινάρια (κοκόρια) που είναι πιο πολύχρωμα και περισσότερο εντυπωσιακά, θα γονιμοποιήσουν αυτά τα αυγά και θα κράζουν δυνατά και συχνά. Αν δεν θέλετε περισσότερα κοτοπουλάκια, μην πάρετε έναν κόκορα, ως σύντροφο για την κότα σας. Οι κότες δεν χρειάζονται τον κόκορα για να γεννήσουν τα αυγά τους, και χωρίς αυτόν, δεν θα παρενοχλούνται και θα είναι λιγότερο αγχωμένες. Τα κοτόπουλα υπάρχουν σε διάφορα μεγέθη, από μισό κιλό νεοσσοί (κλωσσόπουλα) μέχρι πέντε κιλά! Μερικές κότες αβγά με μπλε ή πράσινο κέλυφος, άλλες σε σκούρο καφέ ή μαργαριταρένιο λευκό χρώμα και άλλες με στίγματα. Κάποιες γεννούν αβγά κάθε μέρα, ενώ άλλες μόνο μερικούς μήνες του έτους. Οι περισσότερες κότες ξεκινούν τον 5ο ή 6ο μήνα και είναι παραγωγικές μέχρι το τρίτο ή τέταρτο έτος τους, αλλά είναι γνωστό ότι μερικές είναι παραγωγικές μέχρι τα "γεράματά" τους. Τα οικόσιτα κοτόπουλα έχουν μέσο όρο ζωής περίπου 15 χρόνια.

Κατά την επιλογή μιας ράτσας, σκεφτείτε το χώρο που χρειάζονται. Ένα μόνο - ή ακόμα και δύο ή τρία κοτοπουλάκια - μπορούν να ζήσουν πολύ καλά και άνετα, αν τους προσφέρετε ένα φορητό κατάλυμα σκύλου για ύπνο και ένα μικρό κομμάτι γης, με χώμα, για να ξύνουν τα νύχια τους. Ενώ περισσότερα κοτόπουλα ή μεγαλύτερες ράτσες ενδεχομένως να χρειάζονται ένα κοτέτσι με σκέπαστρο, υπολογίζοντας 1,5 με 2 τετραγωνικά μέτρα ανά κοτόπουλο και τουλάχιστον κάποιο χώρο «ελεύθερης βοσκής». Χρειάζονται δοκούς σε διάφορα επίπεδα για να κουρνιάζουν (τους αρέσει να βρίσκονται όσο ψηλά μπορούν όταν πέφτει η νύχτα), καθώς και ένα χωριστό διάζωμα για να γεννούν τα αβγά τους. Τα κοτόπουλα μπορούν να τριγυρνούν ελεύθερα σε έναν διαμορφωμένο κήπο και να απολαμβάνουν αγριόχορτα ζιζάνια και έντομα, κάνοντας κάποιες δουλειές τού κήπου σας, για σας. Αν έχετε σπίτι στην εξοχή με αυλή, μεγάλο κήπο και βοηθητικούς χώρους, το κοτέτσι είναι απαραίτητο. Όταν τα κοτόπουλα εκτρέφονται σε εξωτερικό χώρο, χρειάζονται ένα ασφαλές μέρος για να κοιμηθούν, όπου τα αρπακτικά δεν θα μπορούν να τα φτάσουν, και αν ζείτε σε περιοχή όπου εμφανίζονται άγρια ζώα, ίσως χρειαστεί να τα έχετε συνεχώς περιορισμένα ή σε ένα κοτέτσι. Γεράκια, αλεπούδες, νυφίτσες, ποντίκια, γάτες και αδέσποτα σκυλιά, όλα θεωρούν τα κοτόπουλα ένα νόστιμο μεζέ. Αν και τα κοτόπουλα δεν πετούν σε μακρινές αποστάσεις, μπορούν να φτάσουν στην κορυφή ενός φράχτη ή σε ένα χαμηλό κλαδί δέντρου, όταν τρομάξουν, αλλά συνήθως κατευθύνονται κάτω από ένα χαμηλό θάμνο για να κρυφτούν.

Είτε αποφασίσετε να κρατήσετε ένα μόνο κοτόπουλο, ως οικόσιτο για συντροφιά, είτε θελήσετε να διατηρήσετε μια μικρή ομάδα, σιγουρευτείτε ότι οι νεοσσοί έχουν εμβολιαστεί κατά των νόσων Marek και Newcastle και προέρχονται από ελεγχόμενη για σαλμονέλα ομάδα αναπαραγωγής. Αν δεν έχετε αγοράσει μια «φυλοσύνθετη" ράτσα (στην οποία το χρώμα είναι διαφορετικό για κότες και κοκόρια), τότε υπάρχει η πιθανότητα να μην πάρετε νεοσσό τού φύλου που επιθυμείτε, ακόμα και από εκτροφείο. Οι αξιόπιστοι και έμπειροι πτηνοτρόφοι μπορούν να αναγνωρίσουν το φύλο ενός νεοσσού μιας ημέρας, αλλά μετά από αυτό, και μέχρι να μεγαλώσουν, στις περισσότερες ράτσες δεν μπορούν να αναγνωριστούν τα δύο φύλλα, ούτε ακόμα και από τη συμπεριφορά τους. Μερικές κότες δρουν πολύ επιθετικά στη νεότητά τους, ενώ κάποιοι κόκορες είναι πράοι και ήπιοι μέχρι να κλωτσήσουν μέσα τους οι ορμόνες. Μολονότι ορισμένοι κόκορες γίνονται ωραία κατοικίδια, οι περισσότεροι μπορούν να είναι αρκετά επιθετικοί και όλοι τους είναι φωνακλάδες. Είναι σχεδόν αδύνατο να τοποθετήσετε ένα ενήλικα κόκορα σε ένα καινούριο σπιτικό. Δυστυχώς, οι περισσότεροι καταλήγουν στιφάδο στην κατσαρόλα. Νεοσσοί από εκτροφεία όπου δεν έχει γίνει διαχωρισμός τού φύλου τους (πουλάδα ή κοκόρι), κοστίζουν μόνο μερικά ευρώ. Ενώ κοτοπουλάκια που προέρχονται από ένδοξες γενεές (ράτσας) μπορούν να κοστίσουν πολύ πιο ακριβά.
Αν θέλετε να αναθρέψετε το κοτοπουλάκι σας από την στιγμή κυριολεκτικά που θα σκάσει από το αυγό θα χρειαστεί να δημιουργήσετε κάποιες ιδιαίτερες συνθήκες, αν και το να μεγαλώσεις ένα νεοσσό είναι αρκετά διασκεδαστικό και εύκολο. Είναι πτηνά που έχουν επωαστεί, και είναι σε θέση να περπατήσουν και να φάνε μόνα τους, μετά την εκκόλαψη. Οι μικροί νεοσσοί χρειάζονται μια πηγή θερμότητας (καθώς δεν μπορούν να διατηρούν σταθερή θερμοκρασία σώματος στην αρχή της ζωής τους), ένα καθαρό περιβάλλον, τροφή και νερό. Μπορείτε να επενδύσετε για ένα εκκολαπτήριο ή να δημιουργήστε το δικό σας, χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο γυάλινο ενυδρείο ή ένα κουτί από ξύλο ή χαρτόνι, ένα λαμπτήρα με προστατευτικό και μερικά πανιά ή πετσέτες για επικάλυψη του κουτιού. Το κιβώτιο που θα χρησιμοποιήσετε θα πρέπει να έχει περίπου 60 εκατοστά μήκος με 45 εκατοστά πλάτος και περίπου 30 με 45 εκατοστά ύψος. Αυτό θα είναι αρκετά μεγάλο για να φιλοξενήσει μέχρι και 6 μικρούς νεοσσούς. Στερεώστε το φωτισμό στη μια άκρη και τοποθετήστε τον έτσι ώστε να βρίσκεται περίπου 10 εκατοστά πάνω από το δάπεδο. Απλώστε στο κουτί εφημερίδες και από πάνω προσθέστε περίπου 2 - 3 εκατοστά ροκανίδια ή πριονίδι, αλλά και οι χαρτοπετσέτες λειτουργούν το ίδιο καλά και είναι εύκολη η καθημερινή αντικατάστασή τους. Ελέγξτε τη θερμοκρασία κάτω από τη λάμπα - θα πρέπει να είναι αρκετά θερμή για το χέρι σας, αλλά όχι καυτή - στους 32 βαθμούς Κελσίου είναι μάλλον ικανοποιητική. Μερικοί πτηνοτρόφοι προτιμούν κόκκινο φωτισμό για να ελαχιστοποιήσουν το βραδινό άγχος. Το κοτοπουλάκι θα καθίσει κάτω από αυτό το φωτιστικό για να μείνει ζεστό και θα μετακινηθεί πιο πέρα για να φάει και να πιεί. Εφοδιάστε το χώρο του με ένα ρηχό πιάτο που θα περιέχει νερό - να μην υπερβαίνει το 1 εκατοστό σε βάθος. Προσθέστε μικρές πέτρες στο πιάτο του νερού, και έτσι το κοτοπουλάκι δεν θα μπορεί να πέσει μέσα και να βραχεί ή να πνίγει. Θα χρειαστεί επίσης, ένα ακόμα ρηχό πιάτο όπου θα βάλετε «τροφή νεοσσών", διαθέσιμη στα καταστήματα ζωοτροφών ή στα pet shops.
Αλλάζετε το νερό και την τροφή, τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα. Το κοτοπουλάκι σας θα τιτιβίζει δυνατά όταν κρυώνει ή πεινάει, και να δοκιμάζει μικρούς κελαηδιστούς ήχους όταν είναι ευτυχισμένο. Αγγίξτε το ελάχιστα, τουλάχιστον για τις πρώτες μέρες, γιατί είναι ευαίσθητο όπως και ένα μικρό μωρό και εύκολα καταβάλλεται από άγχος. Όσο μεγαλώνει, να του προσφέρετε όλο και περισσότερα, βήμα - βήμα κάθε φορά. Λυγίστε το χέρι σας σε σχήμα κούπας πάνω από το μικρό κλωσσόπουλο, ενώ κάθεστε ήσυχα, και ταΐστε το λίγη τροφή, μικρά κομμάτια καλαμποκιού, μικρούς απύρηνους χυμώδεις καρπούς (όπως κομματάκι ντομάτας), ζωντανά μικρά σκουληκάκια ή προνύμφες και άλλες λιχουδιές από το χέρι σας, ενώ λέτε το όνομά του, και μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα το μικρό κοτόπουλο, θα συνδέσει τη φωνή σας με τροφή και άνεση, και θα έρχεται σε σας κάθε φορά που το καλείτε. Σε περίπου 4-5 εβδομάδες από την ηλικία του νεοσσού μπορεί να βγει έξω, υπό την εποπτεία σας, και σε περίπου 8 εβδομάδες θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο για να μην χρειάζεται πλέον το βοηθητικό φωτισμό. Σε ηλικία περίπου 5 μηνών, το κλωσσόπουλο μπορεί να μείνει μόνο του σε εξωτερικό περιορισμένο χώρο για μια ολόκληρη νύχτα. Αν σκοπεύετε να κοιμίζετε το κοτόπουλο μέσα στο σπίτι, ξεκινήστε γύρω στην ηλικία των 2-3 μηνών να το βάζετε στην οριστική θέση που πρέπει να κοιμάται, ένα υπερυψωμένο κλουβί με σχάρα. Τα κοτόπουλα είναι πλάσματα της συνήθειας και έχουν την τάση να επιλέγουν την ίδια περιοχή για να σκαρφαλώσουν και να κοιμηθούν κάθε βράδυ.

Όταν τα κοτόπουλά σας ενηλικιωθούν, ταΐστε τα με καλής ποιότητας τροφή για πτηνά (σε σβώλους, νιφάδες ή αλεσμένη τροφή) για πρωινό, και το απόγευμα προαναμείξτε την τροφή με κόκκους ή σπόρους, ενώ το καθαρό, φρέσκο νερό πρέπει να είναι διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή. Οι σβώλοι μπορούν να τοποθετηθούν σε μια ταΐστρα για πιο εύκολη πρόσβαση, ενώ οι σπόροι μπορούν να είναι διασκορπισμένοι στο έδαφος, έτσι ώστε να απολαμβάνουν το ξύσιμο καθώς τους τσιμπολογάνε. Τους αρέσουν τροφές όπως το σιτάρι, το καλαμπόκι, και σπόροι ηλίανθου χωρίς κέλυφος. Υπολείμματα ξύλου είναι επίσης μια πηγή απόλαυσης, αλλά να περιορίζονται σε λιγότερο από το 1/4 της διατροφής τους, για να έχουν ισορροπημένο διαιτολόγιο.

Τα κοτόπουλα τρώνε επίσης τις τρυφερές άκρες από τα ψιλά χόρτα (γρασίδι), και ψάχνουν για οτιδήποτε μπορεί να ικανοποιήσει τη δραστηριότητά τους για ξύσιμο ράμφους και νυχιών. Θα καθαρίσουν με φυσικό τρόπο τον κήπο από παράσιτα, φαγώσιμα σαλιγκάρια, γυμνοσάλιαγκες, ψαλίδες και άλλα έντομα, οπότε να κάνετε χρήση μόνο μη-τοξικών, βιολογικών φυτοφαρμάκων, εκεί που μπορούν να πλησιάσουν και σε ό,τι μπορούν να φάνε. Σε περίπτωση που συντηρείτε τις κότες σε κοτέτσι, πρέπει να τις εφοδιάζεται με πρασινάδες όπως, φύλλα από λάχανο, μαρούλι, σπανάκι και / ή να κρεμάτε πράσινα λαχανικά τοποθετημένα σε προσιτό σημείο, έτσι ώστε να μπορούν να ραμφίζουν όποτε αυτές θέλουν. Τα κρεμαστά δοχεία θα τα εμποδίζουν να ξύνονται μέσα στην τροφή και στο νερό τους. Θα πρέπει όμως να καταναλώνουν και κάποια ποσότητα αμμοχάλικου για πουλερικά, που βοηθά στην χώνεψη των σπόρων στον πρόλοβο, και την πέψη στο στομάχι, διασπώντας τους σπόρους και θρυμματίζοντας τα κελύφη ζώων που κατανάλωσαν. Αυτό θα βοηθήσει να γεννήσουν αβγά με γερό κέλυφος. Για να διατηρήσετε τα κοτόπουλα σας υγιή και να αποφεύγετε τη δυσοσμία, πρέπει να καθαρίζετε το κοτέτσι τακτικά.

Αν επιτρέψετε στα κοτόπουλα να περιφέρονται στον κήπο σας, είναι καλύτερα να επιβλέπετε τις δραστηριότητές τους, γιατί δεν γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ ενός φυτεμένου μαρουλιού ή μιας διακοσμητικής καλέντουλας από ένα ζιζάνιο. Εναλλακτικά, μπορείτε να οριοθετήσετε μια περιοχή με σανίδες και κοτετσόσυρμα μέσα στον κήπο, όπου το κοτόπουλό σας θα μπορεί να κινείται ελεύθερα, προς το παρόν σε μη καλλιεργούμενη έκταση, και μετά καλλιεργήστε στο υπόλοιπο κομμάτι του κήπου, που σας έμεινε ελεύθερο. Ακόμη και σε ένα μεγάλο κλειστό κοτέτσι, οι κότες θα προτιμούν το τρέξιμο στον κήπο. Η κοπριά του κοτόπουλου, όταν καθαρίζετε το κοτέτσι του, μπορεί να απλωθεί σε αδρανή λαχανόκηπο ή να προστεθεί στο σωρό λιπάσματος. Αλλά η φρέσκια κοπριά μπορεί να κάψει τα φυτά, όταν βρίσκονται σε ενεργή περίοδο βλάστησης.

Τα οικόσιτα κοτόπουλα δεν είναι κάτι τόσο παράξενο όσο φαίνεται και αυτοί που τα έχουν στην κατοχή τους, τα επαινούν για τις αρετές και τις αποδόσεις τους. Τα κοτόπουλα έχουν διαφορετικές και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες. Όταν βρίσκονται πολλά μαζί, αναπτύσσουν γρήγορα κοινωνική συμπεριφορά, σαν ομάδα, και είναι απόλαυση να παρακολουθείτε αυτόν τον αυξανόμενο πληθυσμό να διαμορφώνεται. Αν τους φέρεστε με αγάπη και τρυφερότητα, θα αισθάνονται τόσο ευτυχισμένα και εσείς θα βρίσκεστε στην κορυφή της ιεραρχίας τους. 
 
ΛΟΓΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΙ ΕΓΩ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ  ΕΝΑ ΥΓΙΕΣ , ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΤΡΟΥΜΠΟΛΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ
1) ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΚΗΠΟ Η ΑΥΛΗ ΒΓΑΖΕΤΕ ΤΟ ΣΥΧΝΑ ΥΠΟ ΤΗΝ  ΕΠΙΒΛΕΨΗ  ΣΑΣ
2)ΤΑΙΖΕΤΕ ΤΟ ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕΧΡΙ ΣΚΑΣΜΟΥ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ  ΦΑΝΕΙΤΕ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ...( ΕΝΝΟΩ ΟΤΙ ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΜΙΑ ΥΠΩΧΡΕΩΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΑ ΡΑΔΙΚΙΑ ΑΝΑΠΟΔΑ)

3) ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ )

http://youtu.be/vPfEzLisKfg

Φροντίδα κουνελιού

Γεια σας !!! Λοιπόν , για τα κουνέλια ξέρω πάρα πολλά επειδή έχω από πολύ μικρή !!! Αρχικά αν δεν έχετε ξαναπάρει κουνέλι , πρέπει να ξέρετε ότι είναι πολύ ήσυχα και κοινωνίκα ζώα .Επίσης είναι κατάλληλα για διαμέρισμα αν αυτό σας ανησυχεί !!!Από κάτω δείτε κάποια κατάλληλα  κλουβιά για 1) μεσαία κουνέλια , 2)νάνους,3)μεγάλα
αυτό είναι και για τα 3

αυτό ειναι για τους νάνους περισσότερο

και αυτο για μεγάλα και μεσαία

Για ευτυχισμένη ζωή με το κουνέλι σας!



1.Χώρος

2.Εξοικείωση

3.Μεταχείριση 4.Διατροφή
5.Παιχνίδι
6.Υγεία


Χώρος

Το κλουβί του κουνελιού πρέπει να είναι σχετικά μεγάλο,έτσι ώστε το κουνέλι να μπορεί να τεντώνετε,να ξαπλώνει φαρδιά πλατιά,να σηκώνετε στα πίσω πόδια και να κάνει μικρά πηδήματα μέσα σ΄αυτό.
Σαν επίστρωση χρησιμοποιείστε πριονίδι ή ροκανίδι και όχι εφημερίδες διότι περιέχουν πετρέλαιο και ορισμένες φορές τα κουνέλια μπορεί να τις σκίζουν και να τις τρώνε..

Παρακάτω θα δείτε ελάχιστες διαστάσεις των κλουβιών για διάφορες ράτσες κουνελιών:


(σε εκ.) Μήκος Πλάτος Υψος
_____________________________________ ______
Ράτσες νάνοι 60-80 80 45
Ράτσες μέσες 80-90 80 55-60
Μεγάλες ράτσες 100-120 80 60-80

Μέσα στο κλουβί θα πρέπει να υπάρχει το μπολάκι για το φαγητό και ένα σπιτάκι-καταφύγιο,

για το νερό είναι προτιμότερο να αγοράσετε εξωτερική ποτίστρα (που είναι σε σχήμα μπιμπερό) για να μην πιάνει χώρο αλλά και για να μην λερώνουν τα κουνέλια το νερό.Το μπουκάλι αυτό πρέπει να πλένετε τακτικά και προσεκτικά με ζεστό νερό.Τα επιπλέον αξεσουάρ δεν είναι απαραίτητα.

-Πως θα μάθουμε στο κουνέλι μας να ζει μέσα στο σπίτι:

Τα κουνέλια έχουνε φυσιολογικά για μόνιμη κατοικία τους το κλουβί,μπορούνε όμως να ζήσουν άνετα και στο χώρο του σπιτιού μας,αρκεί πρώτα να τα εκπαιδεύσουμε να χρησιμοποιούν για τουαλέτα μόνο το κουτί τους.Θα πρέπει αρχικά να τοποθετήσετε ένα πλαστικό κουτί για τις ανάγκες του στη γωνία του κλουβιού την οποία διαλέγει για «την τουαλέτα του»,μέσα σ' αυτό θα βάλετε πριονίδι ή ροκανίδι.Πιθανόν να μην το χρησιμοποιήσει κατευθείαν αλλά σε λίγο καιρό θα το συνηθίσει..

Μόλις μάθει να χρησιμοποιεί με συνέπεια το κουτί του, τότε μπορείτε να του παρέχετε μεγαλύτερη ελευθερία. Μπορείτε να τοποθετήσετε περισσότερα κουτιά για τις ανάγκες του στις γωνίες του χώρου όπου τρέχει ελεύθερο.

-Προστασία του χώρου:

Επειδή είναι φυσική συμπεριφορά για τα κουνέλια να μασάνε τα έπιπλα,τα χαλιά ή και τις κουρτίνες θα πρέπει να καλύψετε ότι μπορείτε,και γενικά να στρέψετε το ενδιαφέρον του κουνελιού σας σε κάτι άλλο,όπως σ΄ένα κομμάτι ξύλο που δεν σας χρησιμεύει,έτσι θα απασχολείται μ΄ αυτό και πιθανόν να αποφεύγει τα άλλα αντικείμενα του σπιτιού.Μπορείτε επίσης να του δώσετε να απασχοληθεί με παιχνίδια,όμως το να δώσετε πολλά παιχνίδια σ΄ένα κουνέλι και να λείψετε από το σπίτι για μερικές ώρες,δε σημαίνει πως όταν επιστρέψετε στο σπίτι θα το βρείτε ανέγγιχτο!
Την περισσότερη προσοχή σας όμως θα πρέπει να την στρέψετε στο θέμα των ηλεκτρικών καλωδίων..Θα πρέπει να καλύψετε όλα τα ηλεκτρικά καλώδια με πλαστικό σπιράλ που θα βρείτε σε καταστήματα ηλεκτρικών ειδών,αλλά δεν χρειάζεται να το βάλετε και εκεί όπου τα καλώδια είναι σε μέρος που δεν προσεγγίζουν τα κουνέλια(όπως πίσω από κάποιο καναπέ ή αν βρίσκονται ψηλά).

-Πως θα μάθουμε στο κουνέλι μας να ζει στο μπαλκόνι ή στον κήπο:

Ένα κουνέλι όπως μπορεί να ζει μέσα στο σπίτι,έτσι μπορεί και στο μπαλκόνι ή στον κήπο μας,αρκεί να υπάρχει ένα ολοκληρωμένο καταφύγιο.Το καταφύγιο αυτό μπορούμε να το φτιάξουμε μόνοι μας ή να το αγοράσουμε.Αν το φτιάξουμε μόνοι μας θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε σανίδα ως βασικό υλικό για την κατασκευή,και από κει και πέρα θα χρειαστούμε για την συναρμολόγηση γλυφές και γλώσσες για να προστατεύετε από τα ρεύματα του αέρα.Το καταφύγιο θα έχει άνοιγμα μόνο από την μία πλευρά στην οποία θα υπάρχει δικτυωτό σύρμα με μικρά μάτια για να μπαίνει αέρας και φως.Επίσης θα πρέπει το ξύλο να είναι καλά πλανισμένο για να μην τραυματιστεί το κουνέλι την ώρα που μυρίζει,ξύνει ή ροκανίζει τα τοιχώματα.Έτσι αν έχετε και πολλά κουνέλια μπορείτε να φτιάξετε ένα καταφύγιο με πολλά διαμερίσματα το ένα πάνω στο άλλο ή δίπλα στο άλλο..

Μόλις θα φτάσετε στο σπίτι θα τοποθετήσετε αμέσως το καινούριο κουνελάκι στο κλουβί που θα έχετε ετοιμάσει.Αρχικά καλό θα ήταν να το αφήσετε για λίγο καιρό μόνο του και να μην το χαϊδεύεται ή του μιλάτε κ.τ.λ. Είναι προτιμότερο να αρχίσει μόνο του να εξερευνά το χώρο,κάτι που θα κάνει όταν δεν θα νιώθει πια ότι το παρατηρούν.Δεν πρέπει να του βάλετε αμέσως μέσα στο κλουβί το μέρος που θα κοιμάται γιατί οποιοδήποτε κουνέλι που θα φοβόταν θα κατέφευγε εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και θα έβγαινε μόνο όταν θα ήταν σίγουρο πως δεν θα το ενοχλούσε ή δεν θα το παρατηρούσε κανείς.Ούτε και πρέπει να το βγάλετε ακόμη έξω από το κλουβί,γιατί θα φοβάται πολύ.

Μπορείτε να διαπιστώσετε ότι το κουνέλι έχει πραγματικά προσαρμοστεί από το γεγονός ότι δεν τραβιέται σε μια γωνία όταν πάτε να το πλησιάσετε,αλλά αντίθετα δείχνει περιέργεια και μάλιστα σηκώνετε στα πίσω πόδια και στηρίζετε στα κάγκελα!

Μεταχείριση

Όλα σχεδόν τα κουνέλια είναι πολύ χαριτωμένα και μας φέρνουν την τάση να τα χαϊδέψουμε,κάτι που αρέσει στα περισσότερα,όμως κανονικά δεν πρέπει να τα χαϊδεύουμε πολύ και ειδικά στην κοιλιά τους γιατί γαργαλιούνται..το καλύτερο σημείο που αρέσει πολύ και στα ίδια είναι το κεφαλάκι τους.

Τα κουνέλια μαθαίνουν εύκολα το όνομά τους και μέσα σε λίγο καιρό μπορείτε να μάθετε στο κουνέλι σας να σας ακολουθεί και να σας εμπιστεύεται..μπορείτε επίσης αν ασχοληθείτε παραπάνω μαζί του να παίζετε παιχνίδια κ.α. Γενικότερα τα κουνέλια μπορούν να κάνουν πολλά περισσότερα πράγματα αρκεί εσείς να ασχοληθείτε μαζί τους και να τους δείχνετε εμπιστοσύνη για να αισθάνονται κι αυτά οικεία μαζί σας.

-Μεταφορά του κουνελιού σας:

Πολλές φορές χρειάζεται να μεταφέρετε το κουνέλι σας αλλά επειδή ίσως δεν έχετε το κατάλληλο μεταφορικό για κουνέλια το βάζετε σε κάποιο κουτί ή το μεταφέρετε μαζί με το κλουβί,αν αυτό είναι μικρό στο μέγεθος.Το καλύτερο όμως είναι να πάρετε μια τσάντα μεταφοράς για κουνέλια ή να φτιάξετε μόνοι σας ένα ξύλινο κουτί μεταφοράς.

Ο καλύτερος τρόπος για να πιάσετε το κουνέλι είναι να του μιλάτε γλυκά και να το χαϊδεύεται στριμώχνοντάς το
σε μια γωνία του κλουβιού όπου θα μπορείτε να το πιάσετε.
Για να πιάσετε ένα μεγαλόσωμο κουνέλι τοποθετήστε το ένα χέρι σας κάτω από το στήθος του και το άλλο κάτω από το πίσω μέρος του σώματός του.Το ίδιο ισχύει και για τα μικρόσωμα κουνέλια,μόνο που πρέπει σηκώνοντάς το να το έχετε σταθερά
πάνω στο σώμα σας για να το εμποδίσετε να κλωτσήσει,όπως κάνουν τα περισσότερα..
Δεν συνίσταται να σηκώνετε το κατοικίδιο κουνέλι σας από τα αυτιά(ειδικά αν είναι ακόμη μωρό ή νανάκι στη ράτσα)αλλά ούτε και από το σβέρκο του, γιατί μπορείτε να τραυματίσετε το δέρμα του. Ούτως ή άλλως, τα περισσότερα κουνέλια είναι πολύ βαριά και δεν έχουν αρκετό χαλαρό δέρμα γύρω από το λαιμό τους, για να τα σηκώσετε έτσι.
>>Γενικός κανόνας:

Να χρησιμοποιείτε μόνο τακτικές επιβραβεύεις(όπως χάδια ή ασφαλής λιχουδιές)

Και ποτέ βία γιατί εκτός του ότι είναι απάνθρωπη δεν έχει καμία αποτελεσματικότητα στα κουνέλια.

Διατροφή

Επειδή η διατροφή των κουνελιών παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην υγεία τους,θα πρέπει να αποτελείται από ξηρά τροφή,φρούτα,λαχανικά και σανό τα οποία παρέχουν όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και την ενέργεια που χρειάζεται το κουνέλι σας.

-Ξηρά τροφή

Η ξηρά τροφή αποτελεί το βασικό τρόφιμο για τα κουνέλια,δίνετε σε ποσότητες ανάλογα με την ηλικία και τα κιλά του κουνελιού.Καθώς μεγαλώνει το κουνέλι σας θα περιορίζεται και η ποσότητα της ξηράς τροφής η οποία θα πρέπει να αναπληρώνεται με λαχανικά.Όσο κι αν μειώνετε όμως,δεν θα πρέπει φυσικά να διακοπεί εντελώς.

Πιο συγκεκριμένα:
Τα κουνέλια μέχρι 1 μηνών πίνουν μόνο μητρικό γάλα
Μετά μπορούν να τρώνε ξηρά τροφή(σε μικρές ποσότητες) για μωρά ,αλλά και μητρικό γάλα..
Από περίπου 2 μηνών αύξηση ξηράς τροφής για μωρά
Από 2,5μηνών μέχρι την ηλικία των 7 μηνών η διατροφή του κουνελιού αποτελείτε από απεριόριστη ξηρά τροφή για μωρά και χόρτο
Όταν φτάσει πλέον στην ηλικία των 9 μηνών ξεκινήστε σιγά-σιγά τα λαχανικά

Όσο κι αν μας ελκύουν οι συσκευασίες θα πρέπει να επιλέγουμε καλές τροφές με ποικιλία ειδών και όσο γίνεται υψηλής ποιότητας.Προπαντός θα πρέπει να μην επιλέγουμε ποτέ χύμα διότι μέσα στην τροφή υπάρχουν μικρά ζωύφια,τα οποία πολλές φορές δεν βλέπουμε,που μπαίνουν μέσα στην τροφή και αν και δεν κινδυνεύουν τα κουνέλια,είναι κάτι το δυσάρεστο..Επιπλέον η τροφή μπαγιατιένει και σκεφτείτε πόσο σκληρή γίνεται ακόμη για τα κουνέλια!Οπότε κάντε σωστές επιλογές για τα καλύτερα αποτελέσματα!

-Φρούτα και Λαχανικά
Τα φρούτα και τα λαχανικά θα πρέπει να μην παραλείπονται από την καθημερινότητά τους.
Πέρα από τη βασική τους τροφή,τα κουνέλια χρειάζονται κυρίως φυτικές ίνες,και βιταμίνες,πρωτεΐνες,μεταλλικά στοιχεία και ιχνοστοιχεία τα οποία βρίσκουμε σε φρούτα όπως μήλο και αχλάδι.Τα κουνέλια τρώνε επίσης μπανάνες,ροδάκινα και κορόμηλα,άλλα πάλι μπορεί να προτιμούν και σταφύλια,φράουλες κ.α.
Μην ξεχνάμε πως το καθ΄ ένα έχει και διαφορετικές προτιμήσεις,καλό θα ήταν
όμως να μην δίνουμε στο κουνέλι μας ζουμερά φρούτα για να μην
υπάρξουν διαταραχές στο στομάχι τους,πράγμα που είναι
εμφανές από την απότομη αλλαγή των κοπράνων.

Τα λαχανικά να δίνονται και σε πιο μεγάλες
ποσότητες,το μαρούλι όμως πρέπει
να είναι πολύ καλά πλυμένο και
να μην τα δίνετε πολύ γιατί
μπορεί να κάνουν
διάρροια.

Τον σημαντικότερο βέβαια απ΄ όλα είναι το
σανό ή αποξηραμένο χόρτο..
Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην πέψη και
γενικότερα το χόρτο είναι κάτι το απαραίτητο
Θα πρέπει να υπάρχει πάντοτε άφθονο στο κλουβί του κουνελιού.

Το κουνέλι καλύπτει ένα μεγάλο μέρος των αναγκών του με δικά του μέσα..
Όσον αφορά την πέψη του κουνελιού (εκτός από το σανό),είναι πολύ σημαντικό να τρώει το κουνέλι και τα κόπρανά του που δημιουργούνται από την απόφυσή του..
Κυρίως το βράδυ τα κουνέλια βγάζουν κάποια περιττώματα που διαφέρουν από τα συνηθισμένα(είναι πιο γυαλιστερά και πιο μαλακά)τα οποία περιέχουν μια μεγάλη ποσότητα ζωτικών βακτηριδίων που είναι καθοριστικά για την πέψη των τροφών!

Απαγορεύεται να δίνουμε στα κουνέλια μας σοκολάτες,μπισκότα,γλυκά-ζάχαρη,γιαούρτι,ψωμί,
ρύζι κ.α. και φυσικά να μην τα δίνουμε κανένα είδος κρέατος(όπως σαλάμι,γαλοπούλα..ψαρικά κ.α.)
Δεν πρέπει ούτε και να δίνουμε όμως στα κουνέλια μας λιχουδιές από τα pet shop,ακόμη κι αν μας το συστήνουν και μας λένε ότι τα κουνέλια χρειάζονται διατροφική ποικιλία ή πως η τάδε λιχουδιά έχει τα καλύτερα επιλεγμένα συστατικά κ.δ.α.
Αγοράζοντας στο κουνέλι σας τέτοιες λιχουδιές δεν του προσφέρετε τίποτα παρά πάνω από μια ανθυγιεινή διατροφή.. οι φυσικές και καλύτερες λιχουδιές για το κουνέλι είναι τα φρούτα και τα λαχανικά!Επίσης ακόμα και τα συμπληρώματα βιταμινών είναι σχεδόν τελείως άχρηστα.Το να πάρουν τα κουνέλια διατροφικά συμπληρώματα όταν βρίσκονται σε ιδιαίτερες καταστάσεις υγείας,είναι κάτι που θα το καθορίσει ο κτηνίατρος.

Σημ.: τα κουνελάκια μέχρι να γίνουν περίπου 7 μηνών πρέπει να τρώνε μόνο ξηρά τροφή και αποξηραμμένο χόρτο

γιατί έχουν ευαίσθητο γαστρεντερικό σύστημα και παθαίνουν πολύ εύκολα διάρροια.

Τα κουνέλια αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τα άγρια κουνέλια της φύσης που από

βρέφη τρώνε χορταρικά και λαχανικά χωρίς κανένα πρόβλημα.

Παιχνίδι

>>Τα παιχνίδια σε έναν σωστά διαμορφωμένο χώρο διαβίωσης για τα κουνέλια είναι κάτι το απαραίτητο και όχι απλώς "προαιρετικό" ,γιατί χωρίς δημιουργική απασχόληση το κουνέλι σας θα βαρεθεί,ειδικά όταν δεν έχει άλλο κουνέλι να του κάνει παρέα..και το συναίσθημα της απομόνωσης μπορεί να οδηγήσει το κουνέλι σε κατάθλιψη.

 

Φροντίδα χελώνας γλυκού νερού

Οι χελώνες στο εμπόριο

Κατά κύριο λόγο, αυτές που διατίθενται στην ελληνική αγορά είναι αυτές με τις κόκκινες παρειές στο λαιμό (Trachemys scripta elegans). Οι συγκεκριμένες (για τις οποίες αναφέρονται και οι πληροφορίες) είναι αρκετά ανθεκτικές και με κατάλληλη φροντίδα ζουν από 30 έως και 50 έτη. Στα καταστήματα πωλούνται όταν είναι ακόμα πολύ μικρές, πριν από το 1 έτος της ηλικίας τους. Αυτά που θα πρέπει κυρίως να προσέξετε κατά την αγορά τους είναι:

1) Αν είναι κινητικές. Θα πρέπει να δείχνουν ζωηρές και όχι νωχελικές.

2) Τα μάτια να είναι διαυγή και τα ρουθούνια καθαρά.

3) Το όστρακο να είναι σχετικά ανθεκτικό. Μπορείτε να το ελέγξετε, πιέζοντάς το ελαφριά από τη ράχη, κρατώντας κόντρα με τα υπόλοιπα δάκτυλα στη κοιλιά του ζώου.

Τώρα, ο αριθμός των χελωνών που θα αγοράσετε, παραμένει στη κρίση σας, πάντα με γνώμονα το πόσο είστε διατεθειμένοι να ασχοληθείτε σοβαρά με αυτά και πόσο χώρο έχετε διαθέσιμο.

Υπάρχει ένας πρακτικός τρόπος για να ξεχωρίσετε τα αρσενικά από τα θηλυκά άτομα. Τα σχέδια κάτω από το καβούκι τους αποτελούν ένα απλό μέσο διαχωρισμού. Τα σκούρα και πυκνά σχέδια, τα έχει το αρσενικό, ενώ τα αραιά και όχι τόσο σκούρα τα έχει το θηλυκό. Επίσης τα νύχια των αρσενικών είναι μεγαλύτερα από των θηλυκών. Η ουρά των θηλυκών είναι μικρότερη από των αρσενικών, αλλά παραμένουν πιο εύσωμα από τα αρσενικά.

Αρχική φροντίδα

Υπάρχει πολύ μεγάλος κίνδυνος το πρώτο καιρό το χελωνάκι να αρρωστήσει. Αυτό είναι αποκλειστικά δικιά σας ευθύνη και του τρόπου φροντίδας του. Ο κίνδυνος ασθένειας περνάει οριστικά μετά από 3-4 μήνες, αφού έχει εξοικειωθεί με το περιβάλλον και τη τροφή. Όταν είναι πολλά τα χελωνάκια, να προσέχετε να τρώνε όλα από τη τροφή και να μην μένει κάποιο, πιθανόν αδύναμο, παραμελημένο από τα υπόλοιπα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα παρατηρήσετε το αδύναμο χελωνάκι να είναι νωχελικό, να μην λιάζεται και στο τέλος να πεθάνει.

Η δεξαμενή για τα μικρά μπορεί να ποικίλει. Καλή λύση για αρχή είναι τα πλαστικά ενυδρεία του εμπορίου. Για κάθε ζώο που έχει μήκος περίπου 4-5 εκ. θα πρέπει να αναλογεί και περιοχή 30x15 εκ. πυθμένα. Το βάθος του νερού να είναι το πολύ 10 εκ. (πάντα όταν είναι ακόμα πολύ μικρά). Ανεξάρτητα από την εποχή του έτους, η θερμοκρασία του νερού πρέπει να κυμαίνεται ανάμεσα στους 25 και 27 βαθμούς Κελσίου. Κατά τους χειμερινούς μήνες, η θερμοκρασία μπορεί να διατηρείται σταθερή με έναν θερμαντήρα εσωτερικό (τα watt ανάλογα με το μέγεθος σε λίτρα του ενυδρείου). Απαραίτητα στο ενυδρείο, πρέπει να υπάρχει και ένα μέρος που να μπορούν να βγαίνουν έξω από το νερό και να στεγνώνουν / λιάζονται. Μπορείτε να βάλετε πέτρες (όχι ασβεστολιθικές), κομμάτια ξύλου (ειδικά για ενυδρεία) ή ακόμα και κομμάτια φελλού. Ακριβώς από πάνω από αυτή τη περιοχή, θα πρέπει να έχετε μια λάμπα UV έτσι ώστε να ζεσταίνει το σημείο αυτό και να παρέχει τη σωστή ακτινοβολία έτσι ώστε η χελώνα να μπορεί να συνθέσει σωστά τη βιταμίνη D3 για το καβούκι και το δέρμα. Οι λάμπες αυτές, είναι στο εμπόριο πολύ γνωστές και σε προσιτές τιμές (π.χ. μια λάμπα UV, spot, 75 watt, στοιχίζει περίπου 12 ευρώ).

Το νερό εφόσον δεν έχετε προμηθευτεί ένα φίλτρο καθαρισμού, θα πρέπει να το αλλάζετε κάθε 1-2 βδομάδες σε ανάλογη θερμοκρασία με το παλιό. Τους καλοκαιρινούς μήνες, λόγω ζέστης, να γίνεται πιο συχνά η διαδικασία αυτή. Αν σκέφτεστε για αγορά φίλτρου, να το πάρετε ανάλογα με τα λίτρα που έχετε στο ενυδρείο. Φθηνά και αξιόπιστα για μικρά / μέτρια ενυδρεία είναι τα εσωτερικά φίλτρα, ενώ για μεγαλύτερα προτείνονται τα εξωτερικά (canister). Το πρώτο καιρό πάντως, όταν τα χελωνάκια είναι ακόμα πολύ μικρά, δεν χρειάζονται τόσο μεγάλο χώρο και εξοπλισμό, αλλά θα σας απασχολήσει σίγουρα αργότερα.

Βασική διατροφή

Τα μικρά χελωνάκια, απαιτούν όσο το δυνατό περισσότερη ζωντανή τροφή. Στα ειδικά καταστήματα θα βρείτε το καλοκαίρι υδρόψυλλους και το χειμώνα κόκκινες νύμφες κουνουπιών. Μπορείτε επίσης να δίνετε ξύσματα από άπαχα κομμάτια ψαριού η βοδινού κρέατος. Επίσης υπάρχει αποξηραμένη τροφή (γαρίδες, ψαράκια, καβούρια, έντομα κτλ) συσκευασμένη στα ειδικά καταστήματα. Όταν δείτε ότι δεν δίνουν πια σημασία στο φαγητό που τους ρίξατε, καλό θα ήταν να βγάλετε από το ενυδρείο αυτά που περίσσεψαν για τη καλύτερη ποιότητα του νερού. Ορισμένοι προτιμούν να ταϊζουν τα χελωνάκια σε ξεχωριστή λεκάνη για λόγους καθαριότητας, αλλά πολλές φορές αγχώνονται / τρομάζουν και δεν τρώνε. Να έχετε πάντα στο μυαλό σας, ότι πάντα τρώνε μέσα στο νερό και όχι έξω από αυτό (το νερό τα βοηθάει στη κατάποση).

Καθώς θα περνάνε τα χρόνια, οι ανάγκες της χελώνας σε ζωική τροφή δεν είναι τόσο υψηλές. Μπορείτε να τους δίνετε λαχανικά, ακόμα και κομμάτια φρούτων. Δείτε τι τους αρέσει πιο πολύ και να το προμηθεύετε συστηματικά. Επίσης στη τροφή, καλό θα ήταν να ρίχνετε και 2-3 σταγόνες από βιταμίνες ειδικές για χελώνες που πωλούνται στο εμπόριο. Περιέχουν σημαντικά στοιχεία για την ομαλή φυσιολογία τους και υγεία. Ενώ κατά το πρώτο χρόνο το ζώο πρέπει να ταϊζεται σχεδόν καθημερινά, όταν θα μεγαλώσει καλό θα ήταν να του δίνεται μια περίοδος νηστείας και ειδικά το χειμώνα όπου ούτως ή άλλως δεν θα έχει ανάγκη για τροφή λόγω της χειμερίας νάρκης.

Κατά τη χειμερία νάρκη

Στο διάστημα αυτό, η θερμοκρασία του νερού μπορεί και να κυμανθεί στους 10 βαθμούς Κελσίου. Έτσι, αναστέλλεται για 2-3 μήνες η διαδικασία πέψης. Δεν τρώνε σχεδόν καθόλου, γι’ αυτό μην τρομάξετε αν δεν τρώει. Απλά ακολουθεί το ένστικτο της. Μπορείτε να χαμηλώσετε την στάθμη του νερού και να προσθέσετε κάτι σαν φωλιά ή ένα κάλυμμα απλά για να αισθάνεται μια σχετική ασφάλεια.

Συμπτώματα ασθενειών

Συνήθως αυτές προκύπτουν από αμέλεια της καθαριότητας του νερού ή την κακή ποιότητα της τροφής.

Μάτια πρησμένα / κλειστά

Με βαμβάκι βρεγμένο σε χαμομήλι, καθαρισμός 2-3 φορές την ημέρα και η τροφή να δίνεται με βοήθεια τσιμπίδας μέσα σε βιταμίνες. Αν το πρόβλημα συνεχίζει, συμβουλευτείτε κτηνίατρο ή σχετικό κατάστημα.

Δυσκολία κατάδυσης

Αυτό οφείλεται κυρίως στη μόλυνση της αναπνευστικής οδού εξαιτίας του κρύου αέρα. Αυξήστε τη θερμοκρασία του νερού και του αέρα. Επίσης συνίσταται η εισπνοή ατμών χαμομηλιού θερμοκρασίας 30-35 βαθμών Κελσίου.

Μύκητες

Η συνηθέστερη ασθένεια λόγω κάκιστης ποιότητας νερού. Τα ζώα εμφανίζουν άσπρα / γκρίζα σημάδια στο καβούκι και στο λαιμό ή στα πόδια. Άμεση φροντίδα είναι η έκθεση της σε ηλιακό φως ή λάμπας UV και φάρμακο στη πάσχουσα περιοχή. Αν δεν έχετε ειδικό φάρμακο, χρησιμοποιείστε ιώδιο 2 φορές την ημέρα. Αν το πρόβλημα συνεχίζει, συμβουλευτείτε κτηνίατρο ή σχετικό κατάστημα.

Μαλακό όστρακο

Πάλι οφείλεται σε μύκητες, έλλειψη ηλιακού φωτός και κακή διατροφή. Θεραπεία στο αρχικό στάδιο με βιταμίνες, έκθεση στο φως για 1-2 ώρες καθημερινά και πλούσια διατροφή.

Όσο η χελώνα σας δείχνει ζωηρή και περίεργη, δεν έχετε να ανησυχείτε για ασθένειες. Από τη φύση τους είναι περίεργες και όταν κάτι δεν πάει καλά θα το διαπιστώσετε εύκολα από τη συμπεριφορά της.

Απλά να θυμάστε ότι η πρόληψη είναι η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης προβλημάτων.

Φροντίδα Χάμστερ

ΧΑΜΣΤΕΡ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΧΑΜΣΤΕΡ ¨

 

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣΤα χάμστερ είναι μικρά ζώα τα οποία μπορούν να ζήσουν ευτυχισμένα σε κλουβιά, εφόσον φυσικά τηρούνται κάποιες συνθήκες. Πρωτ’απ’όλα το κλουβί θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερο γιατί, ως υπερκινητικά ζώα έχουν την ανάγκη να έχουν χώρο για να κινηθούν.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι κλουβιών. Πρώτ’απ’όλα υπάρχει ο κλασικός τύπος κλουβιού με σύρμα και πλαστικό πάτο.
Επίσης ένα μεσαίου μεγέθους ενυδρείο μπορεί να διαμορφωθεί κατάλληλα για να φιλοξενήσει ένα χάμστερ. Τέλος ο πιο κοινός τύπος είναι αυτός που μορφολογικά συνδυάζει κάποια στοιχεία απo τα 2.

Το τι τύπο θα επιλέξει κάθε επίδοξος ιδιοκτήτης χάμστερ εξαρτάται από τις προτεραιότητες του.
Το συρμάτινο κλουβί έχει το πλεονέκτημα ότι εξαερίζεται καλύτερα και ότι καθαρίζεται πιο εύκολα.
Το ενυδρείο από την άλλη μεριά προσφέρει καλύτερη εικόνα του εσωτερικού του και αποκλείει την ανθυγιεινή και θορυβώδη συνήθεια των χάμστερ να μασάνε τα κάγκελα.
Τέλος, ο τύπος που συνδυάζει και τα δύο δεν έχει να επιδείξει αρκετά ικανοποιητικά μοντέλα.

Τα βασικά αξεσουάρ που πρέπει να υπάρχουν σε κάθε κλουβί είναι
· το σπιτάκι για να μπαίνει μέσα το ζωάκι σας,
· η ταΐστρα και
· η ποτίστρα,
· ο τροχός εξάσκησης (στη φύση διανύουν μέχρι και 5 χιλιόμετρα κάθε βράδυ), και
· ένα μικρό δοχείο για την άμμο.

Το ελάχιστο και πιο απαραίτητο που πρέπει να έχουμε σε ένα κλουβί είναι άφθονο ροκανίδι. Τα χάμστερ το χρησιμοποιούνε για να σκάβουνε και να παίζουνε, να κρύβουν την τροφή τους (τους αρέσει να θάβουν τροφή σε διάφορα σημεία) και για να φτιάχνουν τη φωλιά τους. Αν και στη ελληνική αγορά είναι δύσκολο να βρούμε τον πιο κατάλληλο τύπο ροκανιδιού, γιατί σε καμία εταιρεία με είδη για μικρά ζώα που κυκλοφορεί στην Ελλάδα δεν αναφέρεται από τι ξύλο αποτελείται, εγώ οφείλω να αναφέρω ότι το ροκανίδι από κέδρο, πεύκο, κυπαρίσσι, ή άλλο δέντρο που είναι αρωματικό ή βγάζει ρετσίνι μπορεί να προκαλέσει σε κάθε μικρό ζώο αναπνευστικά ή ουρογεννητικά προβλήματα, ή ακόμα και θάνατο. Συμπληρωματικά μπορούμε να προσθέσουμε μέσα στο ροκανίδι και λίγο χαρτί τουαλέτας ή κουζίνας. Από την άλλη πλευρά το βαμβάκι και όλα τα αφρώδη ή ινώδη υλικά καλό είναι να αποφεύγονται γιατί μπορούνε να προκαλέσουνε πνιγμό ή τραυματισμό σε ένα χάμστερ που ίσως προσπαθήσει να τα καταπιεί ή μπλεχτεί μέσα σε αυτά.

Την άμμο την χρησιμοποιούν για να ξεφορτώνονται την περιττή λιπαρότητα του τριχώματός τους. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι ζώα της ερήμου που έχουν λιπαρό τρίχωμα για να μην αποξηραίνεται το ευαίσθητο δέρμα τους από την ξηρασία ή από το υπερβολικό κρύο (εξαρτάται από το φυσικό περιβάλλον κάθε ράτσας). Γι’ αυτόν τον λόγο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε (αν υπάρχει στη περιοχή μας) οποιαδήποτε άμμο για μικρά ζώα που να μην είναι σαν πούδρα, καθώς εισχωρεί στους πνεύμονες και μπορεί να προκαλέσει προβλήματα, ή αλλιώς ασβεστώδη άμμο για πουλιά, που μπορεί να βρεθεί πιο εύκολα.
Επίσης, για μικρά ζωάκια σαν και αυτά, τα οποία στηρίζουν την επιβίωσή τους στο τρέξιμο, απαραίτητος, ίσως ακόμα περισσότερο και από το φαγητό, είναι ο τροχός εξάσκησης. Υπάρχουν διάφορα είδη τροχών εξάσκησης: Ο απλός πλαστικός τροχός με καγκελάκια, ο συμπαγής τροχός χωρίς κενά και ο λεγόμενος «silent spinner» ο οποίος είναι ειδικά κατασκευασμένος για να μην κάνει θόρυβο. Όλοι αυτοί οι τροχοί στηρίζονται στα πλαϊνά του κλουβιού όμως υπάρχουν και τροχοί που έχουν σταθερή βάση για δάπεδο.
Περισσότερο ασφαλείς είναι οι τροχοί χωρίς κενά και οι «silent spinners», γιατί οι άλλοι μπορούν να παγιδέψουν τα πόδια του χάμστερ και να τα τραυματίσουν. Επίσης είναι πολύ πιο βολικοί στο πάτημα.

Αυτός είναι ο βασικός εξοπλισμός που πρέπει να έχει κάθε κλουβί για χάμστερ. Όμως σχεδόν το ίδιο απαραίτητα μέσα σε ένα κλουβί είναι και κάποια παιχνίδια, για τα οποία όμως θα μιλήσω παρά κάτω.

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΥΓΙΕΙΝΗ
Τα χάμστερ είναι κυρίως φυτοφάγα ζώα, όμως σε εποχές έλλειψης τροφής και όταν έχουν ανάγκη για λίγη ζωικής προέλευσης πρωτεΐνη τρώνε και μικρά έντομα ή ψάρια. Κάπως έτσι διαμορφώνεται και η διατροφή τους σε αιχμαλωσία.
Οι περισσότερες εμπορικές τροφές είναι ικανοποιητικές για να διατηρήσουν υγιές ένα χάμστερ, ωστόσο πρέπει να έχουμε υπ’όψιν ότι τα χάμστερ ως είδος (περισσότερο οι νάνοι) έχουν μία εγγενή τάση για διαβήτη, και επομένως πρέπει να προσέχουμε τις τροφές που έχουν μεγάλες ποσότητες σπόρων.
Συμπληρωματικά στην βασική τροφή μπορούμε να μάθουμε στο χάμστερ μας να τρώει λαχανικά και φρούτα. Όμως αυτή η μετάβαση πρέπει να γίνεται σταδιακά και αρχικά με μικρές ποσότητες πράσινων λαχανικών.
Τα φρούτα δεν πρέπει να δίνονται παραπάνω από 2 φορές την εβδομάδα λόγω ότι περιέχουν μεγάλες για τα χάμστερ ποσότητες ζάχαρης. Επίσης, αν και μπορούμε να προσφέρουμε σχεδόν όλα τα λαχανικά και τα χορταρικά που τρώμε και εμείς, οι πατάτες, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα είναι απαγορευτικά για τα χάμστερ.
Πολύ καλό κάνουν στα χάμστερ τα βραστά αυγά και το κίτρινο τυρί, όμως όχι πάνω από μια φορά την εβδομάδα.
Φυσικά απαγορεύεται να τους δίνουμε οποιοδήποτε είδος γλυκού και κυρίως σοκολάτα.
Σε περίπτωση που μας τύχει να έχουμε χάμστερ που είναι έγκυος ή θηλάζει, ή αναρρώνει από τραυματισμό καλό είναι ως συμπλήρωμα να του δίνετε λίγο βραστό κοτόπουλο και ωμά κουάκερ.
Τα χάμστερ προσέχουν πολύ την προσωπική τους υγιεινή. Είναι πολύ καθαρά ζώα και γι’ αυτό δεν χρειάζεται να τα πλένουμε εμείς. Σε περίπτωση που για κάποιο λόγο λερωθούν πάρα πολύ και αδυνατούν να καθαριστούν μόνα τους μπορούμε να τα βρέξουμε ελαφρά με χλιαρό νερό, με προσοχή μην μουσκέψουμε το κεφάλι τους και να τα σκουπίζουμε ελαφρά με μαλλιαρή πετσέτα μπάνιου. Σημειωτέον ότι το δέρμα τους είναι πολύ λεπτό και η γούνα τους δεν είναι αδιάβροχη, επομένως προσπαθούμε να τα βρέξουμε όσο το δυνατόν λιγότερο και ποτέ δεν τα στεγνώνουμε με πιστολάκι. Λόγω ότι το πιθανότερο είναι να μην κάθονται ακίνητα για όση ώρα θέλουμε να τα πλύνουμε μπορούμε να βάλουμε 1 πόντο νερό στον νεροχύτη και να βάλουμε το χάμστερ μέσα. Έτσι καί δεν θα μπορεί να ξεφύγει και θα κάνουμε και εμείς τη δουλειά μας.

Το ροκανίδι είναι καλό να το αλλάζουμε περίπου 2 φορές την εβδομάδα και το κλουβί μαζί με όλα τα αξεσουάρ πρέπει να πλένονται με ζεστό νερό και χλωρίνη (φυσικά πρέπει να τα ξεπλένουμε πάρα πολύ καλά), και να στεγνώνονται καλά, τουλάχιστον 2 φορές το μήνα. Την άμμο, αν την χρησιμοποιούν ως τουαλέτα καλό είναι να την αλλάζουμε ανά 2 μέρες, αλλιώς μαζί με το ροκανίδι. Επίσης, λόγω ότι το σπίτι τους το αναγνωρίζουν κυρίως από τη μυρωδιά τους καλό είναι στο σημείο που έχουμε παρατηρήσει ότι κοιμάται το ζωάκι σας να βάζουμε λίγο από το παλιό ροκανίδι.

ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ
Τα χάμστερ γενικώς είναι ανθεκτικά στις ασθένειες, όμως υπάρχουν κάποιες καταστάσεις οι οποίες αν δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως από εμάς και από τον κτηνίατρο μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και στο θάνατο. Αν και στην Ελλάδα κατά κανόνα οι κτηνίατροι δεν γνωρίζουν πολλά για αυτά τα ζώα επιβάλλεται σε κάθε περίπτωση να ζητάμε τη γνώμη τους. Οι συμβουλές που ακολουθούν σχετικά με την φροντίδα των άρρωστων χάμστερ είναι απλά προτάσεις που έχω βρει μέσω ίντερνετ και έχω εφαρμόσει, και όχι κτηνιατρικές συνταγές.
Οι πιο συνηθισμένες καταστάσεις λοιπόν είναι οι εξής:

1. Διάρροια (Wet tail= Υγρή Ουρά): Διάρροια στα χάμστερ μπορεί να προκληθεί εξαιτίας διάφορων λόγων. Η βασικότερη αιτία είναι το στρες. Στην ουσία προκαλείται από την δυσλειτουργία κάποιων στοιχείων της φυσικής χλωρίδας του εντέρου του χάμστερ, η οποία μπορεί να προκληθεί είτε από άγχος είτε εξαιτίας κάποιου εξωτερικού μικροβίου. Το βασικό σύμπτωμα είναι φυσικά οι υγρές και κολλώδεις εκκρίσεις, αλλά και η μείωση της όρεξης, η υπνηλία και ο κοιλιακός πόνος. Άλλωστε την ανεπίσημη ονομασία της την έχει πάρει εξαιτίας της εμφάνισης της ουράς και του πίσω μέρους.
Η «υγρή ουρά» είναι σοβαρή ασθένεια για τα χάμστερ γιατί μπορεί πολύ γρήγορα να προκαλέσει γρήγορα αφυδάτωση. Πρέπει να προσέχουμε πολύ όταν έχουμε παραπάνω από ένα χάμστερ γιατί είναι πολύ μεταδοτική. Επίσης είναι απαραίτητο να απολυμαίνεται συχνά το κλουβί και όλα τα αξεσουάρ για να αποφεύγεται το ενδεχόμενο της ανακύκλωσης της ασθένειας.
Η πρώτη μας κίνηση όταν καταλάβουμε ότι το ζωάκι μας έχει διάρροια είναι να απομακρύνουμε καθετί που μπορεί να του προκαλεί άγχος, να αλλάζουμε συχνά μέσα στη διάρκεια της ημέρας το νερό και, εφόσον το έχουμε μάθει να τρώει λαχανικά, να του δώσουμε αγγούρι, ή άλλα λαχανικά όσο το δυνατόν πιο μουσκεμένα. Επίσης πρέπει να ζητήσουμε από τον κτηνίατρό μας ηλεκτρολύτες για το νερό, που δίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις.

2. Καρκίνος: Οι καρκινικοί όγκοι είναι σχετικά συνήθεις στα χάμστερ. Ούτως ή άλλως όλα τα μικρά ζώα που ζούνε λίγο έχουν αυξημένη γενετική προδιάθεση για καρκίνο. Όπως ισχύει για όλα τα ζωντανά πλάσματα ο καρκίνος μπορεί να είναι καλοήθης ή κακοήθης.
Ο καλοήθης καρκίνος μεγαλώνει μέχρι ενός σημείου και μετά μένει σταθερός, και συνήθως δεν επηρεάζει τη ζωή του χάμστερ, αλλά ο κακοήθης συνήθως είναι θανατηφόρος. Δυστυχώς μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με χειρουργικό τρόπο, αλλά στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες να βρεθεί κτηνίατρος που να μπορεί να το κάνει. Παρ’ όλ’ αυτά, ανάλογα την περίπτωση, ο κτηνίατρος μπορεί να προτείνει τρόπους να κάνουμε την ζωή του καρκινοπαθούς χάμστερ πιο εύκολη.


3. Κύστες: Αν βρούμε κάποια κύστη ή εξόγκωμα στο δέρμα του χάμστερ δεν είναι απαραίτητο ότι αυτό είναι καρκινικός όγκος. Μπορεί κάλλιστα να είναι μολυσμένη πληγή μετά από μάχη.
Είναι ένας μικρός ή μεγαλύτερος, σκληρός όγκος κάτω από το δέρμα που πονάει στο άγγιγμα. Επίσης είναι πολύ συνηθισμένο να παθαίνουν μολύνσεις από αμυχές που μπορεί να δημιουργηθούν μέσα στα μάγουλά τους από αιχμηρά πράγματα που πιθανόν να έχουν βάλει στο στόμα τους. Ιδιαίτερα σε αυτή την περίπτωση είναι απαραίτητη η χορήγηση αντιβιοτικών (όπως και σε όποια άλλη μορφή μόλυνσης).

4. Μυκητίαση: Στη σημείο της μόλυνσης πέφτει το τρίχωμα και το δέρμα μοιάζει σαν πολύ στεγνό και ξεφλουδισμένο. Είναι ασθένεια που μόνο ένας κτηνίατρος με φάρμακα μπορεί να αντιμετωπίσει, αλλά αυτό που οφείλουμε εμείς να κάνουμε είναι να απολυμαίνουμε καθημερινά το κλουβί και να το στεγνώνουμε καλά. Επίσης πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν το πιάνουμε για να μην μεταδώσουμε την μόλυνση σε άλλα μικρά ζώα που τυχόν να έχουμε.


5. Παράλυση: Τα χάμστερ, αν δεν έχουν μέσα στο κλουβί αξεσουάρ με τα οποία μπορούνε να γυμνάζονται μπορούν να πάθουν μερική ή ολική παράλυση, ή ακόμα και ατροφία των ,μυών και των οστών, ακριβώς για τον ίδιο λόγο που παθαίνουν το ίδιο πράγμα οι παράλυτοι άνθρωποι. Γι’αυτό το λόγο πρέπει να παίρνουμε το μεγαλύτερο δυνατόν κλουβί που μπορούμε να αγοράσουμε και ο τροχός εξάσκησης είναι το βασικότερο (και ταυτόχρονα και πιο αποτελεσματικό) παιχνίδι που οφείλουμε να βάλουμε μέσα στο κλουβί. Ας μην ξεχνάμε ότι τα χάμστερ στη φύση διανύουν μέχρι και 5 χιλιόμετρα κάθε βράδυ.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΤΩΝ ΧΑΜΣΤΕΡ
Για να έχουμε ένα χαρούμενο χάμστερ πρέπει και πάλι να έχουμε στο νου μας ότι η ζωή τους είναι μάλλον σύντομη αλλά έντονη. Έχουν ανάγκη την έντονη κίνηση πάρα πολύ, και ίσως περισσότερο και από την τροφή. Επομένως τους αρέσει πολύ το τρέξιμο.
Επίσης λόγω του ότι στη φύση ζούνε κάτω από το έδαφος λατρεύουν το σκάψιμο κα να χώνονται σε στενές και σκοτεινές τρύπες.
Ένα άλλοι σημαντικό χαρακτηριστικό των χάμστερ είναι ότι τα δόντια τους μεγαλώνουν συνεχώς. Άρα πάντα χρειάζονται διάφορα πράγματα πάνω στα οποία να μπορούνε να «λιμάρουν» τα δόντια τους.

Έχοντας όλα αυτά στο νου μας καταλαβαίνουμε ότι τα βασικά εξαρτήματα που βοηθάνε στο να μην βαρεθεί ένα χάμστερ μέσα στο κλουβί είναι ο

· τροχός εξάσκησης,
· πολύ ροκανίδι ή άμμος για να σκάβουνε,
· σπιτάκια ή κουτάκια όπου μπορούν να κρύβονται και
· κάποιο ειδικό ξύλινο παιχνίδι το οποίο μπορούνε να δαγκώνουνε.
Η έλλειψη παιχνιδιών μέσα στο κλουβί μπορεί να έχει πολλές και σοβαρές επιπτώσεις στην σωματική και ψυχολογική υγεία του χάμστερ όπως οι εξής:

· Έχω ήδη αναφερθεί στην παράλυση η οποία μπορεί να προκληθεί από την έλλειψη σωματικής εξάσκησης.

· Όταν δεν υπάρχει κάτι για να «λιμάρουνε» τα δόντια τους, τότε αυτά γίνονται τόσο μεγάλα που πολλές φορές τα εμποδίζουν να φάνε και να πιούνε σωστά ή ακόμα και να τρυπήσουν τα χείλη και τα μάγουλα. Στην καλύτερη περίπτωση μασουλάνε τα κάγκελα του κλουβιού με αποτέλεσμα τα δόντια να τρίβονται ανισομερώς.


· Η έλλειψη δραστηριότητας τα κάνει αρχικά να βαρεθούν και σιγά-σιγά αρχίζουν να παρουσιάζουν χαρακτηριστικά ψυχωτικής και εμμονοληπτικής συμπεριφοράς, όπως συνεχώς επαναλαμβανόμενες βόλτες με αυξανόμενη ταχύτητα και ακολουθώντας την ίδια διαδρομή ή μανιώδες δάγκωμα μερών του κλουβιού.

Πέρα από αυτά τα βασικά υπάρχουν πολλά άλλα είδη παιχνιδιών για χάμστερ, που μπορούμε να τα βρούμε ακόμα και δωρεάν ή με πολύ χαμηλό κόστος.

Ένα άλλο παιχνίδι που αρέσει πάρα πολύ σε όλα σχεδόν τα χάμστερ είναι η μπάλα εξάσκησης, μία πλαστική διαφανής μπάλα με τρύπες μέσα στην οποία βάζουμε μέσα το χάμστερ και το αφήνουμε να τρέχει στο πάτωμα χωρίς να φοβόμαστε μήπως χαθεί. Όμως πρέπει να προσέχουμε να μην μπορεί το χάμστερ και πλησιάσει σε σκάλες και να μην το αφήνουμε μέσα πάνω από μισή ώρα κάθε φορά για να αποφύγουμε το ενδεχόμενο της αφυδάτωσης.
Επίσης διασκεδάζουν πολύ μασουλώντας και μπαίνοντας μέσα στα χαρτονένια ρολά από χαρτί κουζίνας ή τουαλέτας και κόβοντας το χαρτί (μόνο κουζίνας ή τουαλέτας) σε ροδέλες για να φτιάξουν το κρεβάτι τους. Γενικώς μπορούμε με λίγη φαντασία να φτιάξουμε ανέξοδα πολλά παιχνίδια για το ζωάκι μας.
Για παράδειγμα μπορούμε να κρεμάσουμε μέσα στο κλουβί από μία κλωστή ένα πουγκάκι από χαρτοπετσέτα γεμάτο με τροφή για χάμστερ σε τέτοιο ύψος ώστε το χάμστερ να πρέπει να σηκωθεί στα δύο του πόδια για να το φτάσει, ή ακόμα, αν πιάνει το χέρι μας και έχουμε λίγο ελεύθερο χρόνο να φτιάξουμε με χαρτόνια έξω από το κλουβί ένα «λούνα-πάρκ» για χάμστερ με τούνελ, τρύπες και ράμπες.


Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμα και τα μικρόσωμα χάμστερ μπορούν να γίνουν ζώα συντροφιάς και δένονται συναισθηματικά με αυτόν που τα φροντίζει.
Αυτή η σχέση μπορεί να γίνει πολύ πιο «πλούσια» όταν μαθαίνουμε να παίζουμε μαζί του και αφού αυτό συνηθίσει να το αγγίζουμε. Σε αυτή τη φάση πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι στη φύση είναι θηράματα για πολλά άλλα ζώα και επομένως χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να καταλάβουν ότι δεν θέλουμε να τους κάνουμε κακό.
Για να μην μας φοβούνται πρέπει να προσέξουμε να τα συνηθίζουμε σιγά-σιγά στην παρουσία μας και φυσικά στα χέρια μας. Ένας καλός τρόπος είναι σε καθημερινή βάση και για αρκετή ώρα να βάζουμε το χέρι μας μέσα στο κλουβί, ακίνητο και ίσως με λίγο φαγητό για χάμστερ επάνω και να αφήσουμε το ζωάκι μας να μας πλησιάσει μόνο του. Αυτό τον πρώτο καιρό είναι σημαντικό να ΜΗΝ επιχειρήσουμε να το αρπάξουμε ή να τα σφίξουμε με το χέρι μας γιατί θα έχουμε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θέλουμε.
Κανονικά με τον τρόπο του το ίδιο το χάμστερ θα μας δείξει αν μας έχει συνηθίσει ή αν κάνουμε κάτι λάθος. Επίσης βοηθάει πολύ αν σε αυτό το διάστημα, κάθε φορά που βάζουμε το χέρι μας μέσα, απομακρύνουμε κάθε κουτάκι ή άλλο σημείο στο οποίο μπορεί να κρυφτεί το χάμστερ γιατί κάθε φορά που θα βάζουμε το χέρι μας αυτό θα κρύβεται και δεν θα μας πλησιάζει. Αν χρειαστεί κάποια στιγμή να το βγάλουμε από το κλουβί, ενώ αυτό δεν μας εμπιστεύεται αρκετά για να το πιάσουμε, μπορούμε να βάλουμε μέσα στο κλουβί ένα μικρό κουτάκι ή ρολό απο χαρτί υγείας και αφού το αφήσουμε να μπει μέσα στο σηκώνουμε και το μεταφέρουμε με προσοχή εκεί που θέλουμε. Βασικό είναι επίσης να θυμόμαστε ότι ΠΟΤΕ δεν ενοχλούμε ένα χάμστερ που κοιμάται γιατί τότε μπορεί να γίνει πολύ κακοδιάθετο!

Αυτά είναι τα βασικά που πρέπει να ξέρουμε για να έχουμε ένα ευτυχισμένο και υγειές χάμστερ. Με λίγη διάθεση, αγάπη και παρατηρητικότητα , και με το πέρασμα του χρόνου, καθημερινά το ζωάκι μας θα μας μαθαίνει διαφορετικά πράγματα για τη φυλή του αλλά και για την προσωπικότητά του. Ένα χαρούμενο χάμστερ έχει το σωστό κλουβί, τα κατάλληλα αξεσουάρ και παιχνίδια, και κυρίως τη δική μας φροντίδα και αγάπη. 

Ελπίζω να κάλυψα τις περισσότερες απορίες !!!